DENDE A MURALLA

Eu, aquel día ó me deitar, funme espir fronte da venta e coa luz acesa saqueino todo. A Maruxa ría dicindo polo baixo que pobriño do Suso, que nada ben podía ver polo ollo da pechadura, que mágoa del, alí contra a madeira, que cumpría axudalo unha miguiña e entón ela sacaba o sostén facendo que argallaba nas amarrallas de por tras ó tempo que escoitábamos ruxir e alasar contra a porta do cuarto. Moi ben dicía a miña irmá, agora que o Suso xa baleirou vou pechar a luz e riamos as dúas aínda que eu nunca souben de certo se o Pedriño estivera aquela noite axexando á miña venta.